Tuesday, June 27, 2006

cross roads

its funny cause i always find myself in this kind of situation
sa personal at trabaho
sa personal, kung talaga bang i let go ko na ang mga dapat i let go
Anyway parang good as gone na rin naman
except for the memories......
Pero mahirap namang isipin nya na ginawa ko lang syang SO
kasi hindi naman talaga, parang lang... i hope he will forgive me
Mahina na kasi tuhod nya e, unlike before nung nasa 20s pa sya

Sa trabaho, tatanggapin ba o hindi
Ang hirap kasi nakakatakot tapos ang hirap maging duwag
At hindi na rin ako 100% aktibista, parang 10% na lang ata
Kasi mas gusto ko atang ihanda ang kinabukasan ni amiel
Pero malaking part sa akin gusto kong tumulong at ayaw kong pabayaan sila
Pero ang daming pero!

2 comments:

che_me said...

hehehehe ratatitat relax!! take a deep breath mag isip isip ng 123 para walang pagsisihan malay mo nag circulan na yun ngayon para tumibay ulit ang tuhod niya... alam mo narin namn ang paniniwala ko tungkol sa katibayan ng tuhod di ba? mapa 20 somthing or 30 something man hehehehehe

pero tama nga sa panahon ngayon eh unahin mo muna si amiel at baka layasan ka nun oras na mapuno niya yung alakansya niyang para sa kanyang pag-aaral pwera lang kung kinupit mo ulit ang laman nun :)

ikabod said...

kung saan ka masaya maawaing ratatitat.

(memories ng matibay na tuhod?)